Dring, dring, dring,

 

Hoera de schoolbel, daar zaten we reeds een half uur op te wachten het is kermis en dan beginnen de Botsautootjes reeds om 4 uur, luide muziek te spelen voor ons te lokken. Vandaag was het een reuze lied dat me niet stil kan houden de Ya ya song Van Lee Dorsey..

 

Spontaan gaan mijn vingers spelen met de jetons in mijn broekzak om straks te kunnen rijden. Welke les er bezig is daar heb ik geen idee van, misschien frans of een ander vervelend vak zo laat op de middag.

 

Ik moet wel oppassen dat ik geen geluid maak met die harde plastiekjes in mijn broekzak anders worden ze nog geconfisqueerd. Vandaag zijn ze bijzonder ZEER veel waard Suzy heeft beloofd op mij te wachten om mee te rijden, mijn eerste keer dat ik zo dicht bij een meisje ga zitten. Ja wij zitten in een uitsluitend jongens school en heb haast nooit contact met het onbekende andere geheimzinnige deel van de mensheid.

 

Er is wel een meisjesschool naast de onze maar ze hebben gezorgd dat we niet op het zelfde uur beginnen of eindigen, wie weet zou anders de bevolkingstoename te groot zijn, tenslotte zijn we toch kinderen van de geboorte-boem generatie.

 

De autoscooters zijn voor mij het einde, ik weet dat ik met mijn slechte ogen nooit zal mogen rijden en hier mag je botsen zonder boetes.

 

De bel gaat voor de tweede keer we stormen allemaal buiten op zoek naar onze bots-partner , de luissprekers spelen juist “Can’t buy me love” van de” Beatles”, Eigenlijk is dat niet helemaal waar we trachten onze eerste kusjes toch te kopen met gratis ritjes aan de meisjes aan te bieden.

 

Waar is Suzy? Verdomme als ze nu maar komt, Ze zal er wel zijn, maar met mijn stomme mollen ogen vindt ik haar niet. Plots hoor ik mijn naam. Merde ze zit met die vetkuif van het laatste jaar in een autootje , de frankaard heeft zelfs zijn arm rond haar geslagen en kijkt me uitdagend aan Zij zet haar meest onschuldig glimlachje op.

 

Mijn lieve Suzy in de klauwen van die kwal, straks heeft hij nog het lef haar mee te nemen in de rups, ik mag er niet aan denken. Ik ben zeer teleur gesteld in haar zij was het enige meisje uit de andere school dat niet giechelde met mijn witte haar en dikke bril en toch is zij ook niet te vertrouwen.

 

Ik wordt boos en besluit me niet te laten doen en stap op een rondborstig meisje met korte rok af, ik heb haar nog nooit gezien, maar de andrenaline of zijn het hormonen doen we stotterend vragen een r r ritje? Tot mijn grote verrassing nadat ze me van onder tot boven minachtend heeft aangekeken zegt ze, “JA”.

 

Dus er is nog hoop, Ik zal drie dagen niet kunnen slapen, dat weet ik nu al, ik zal gans de tijd de warmte van haar lichaam willen herinneren en de zachtheid van haar borsten die ik angstvallig tracht te vermijden maar die ik telkens raak als ik aan mijn stuur draai.

 

Ze houd het één ritje met me vol! Op weg naar huis heb ik mijn overblijvende jetons weggeworpen Suzy kan de pot op, de botsautootjes ben ik ontgroeid en ik heb vandaag geleerd dat jonge meisjes zeer zacht, mals en warm zijn maar geestelijk keihard.