Pfff. Eindelijk rust. Ik lig in bed met mijn Asterix boek om alle stress van de dag van me te laten afglijden Zo’n dag winkel van “Ja meneer, Nee mevrouw, tot ziens mevrouw en dank je wel” is soms ook wel wat teveel.

 

Het is een speciale nacht het is voor het eerst sinds mijn huwelijk nu drie jaar geleden dat ik alleen in bed lig mijn Nicolleke en onze 10 maanden oude zoon zijn naar Menton vertrokken.

 

Ja wij zijn slim geweest dit jaar Nicole vertrekt eerst naar de Cote d’Azur met de kleine ik ga volgende week en zij keert dan na veertien dagen later alleen terug, en dan op het einde kom ik met Henk terug (zie er al naar uit zo eens echt papa spelen in het vliegtuig). Op deze manier hebben we allebei drie weken vakantie waarvan twee samen en de winkel is slechts veertien dagen dicht en de zoon heeft een maand vakantie. Slim he!

 

Heb ik dat nu goed gehoord, heb ik nu glas horen breken Het zal toch niet waar zijn en dat op mijn eerste nacht in het grote, Te Grote huis!. Ja ik ben er zeker van al zie ik slecht mijn oren bedriegen me niet. Het was zelfs heel dicht bij zeker op deze verdieping. Ik blijf als verstijfd liggen en luister gespannen maar het blijft stil behalve dan het geronk van het motortje van mijn digitale wekker, zo’n een met vallende plaatjes, net een oude astmatische kat als je goed luistert, als ik langzaam mijn hoofd draai hoor ik zelf de opkomende artrose in mijn nek voor de rest absolute stilte.

 

Ik moet het weten! Ik ben en er zeker van er is glas gebroken, van slapen komt toch niets meer voor dat opgelost is.

 

Wat Nu?

 

Als een echte kat laat ik me uit bed glijden en ga ik vastbesloten het raadsel oplossen. Ik zie nergens glas liggen ook geen klein pietsje scherfje. Ha maar wat is dat daar raakt mijn voet iets kouds, tot mijn grote verrassing ligt daar een hamer, Nu wordt ik plots veel moediger en knip het grote licht aan maar nog geen enkel geluidje te horen.

 

Die hamer licht niet naast mijn bed om gelijk te krijgen bij echtelijke ruzies, of mijn wil erin te kloppen, maar nu mijn vrouw weg is wil ik haar verrassen met een vergrote foto van ons drietjes aan de muur te hangen tegen dat ze terug is.

 

De meeste mensen hebben een flesje water naast hun bed, ik een hamer maar nu ben ik daar toch echt gelukkig mee, Nu ben ik toch een beetje gewapend tegen wat dan ook.

 

Nu bedenk ik een strategie ik ga van kamer naar kamer sluipen en dan plots de deur openrukken en het licht aanfloepen dat moet de eventuele snoodaard toch doen schrikken en met mijn hamer in de aanslag ben ik toch onklopbaar, is dat wel zo?.

 

Eerst de overloop, “niks”, dan op de teentjes veder de badkamer in, “weer niks”, zelfs geen zeemeermin in het bad, altijd pech, wat had ik nu gedacht. Nu de slaapkamer van de jongen maar die is natuurlijk leeg, onze zoon is 1200 km ver. Nu brand op deze verdiepping al het licht en alle ramen zijn nog heel, heb ik me dan toch vergist?

 

Nee ik heb glas horen breken, ik weet het zeker! Als ik nu eens een drinkglas tegen de muur van de buren klem zet, dan kan je misschien horen of daar iets gaande is, het blijft stil. Nu voel ik me wel een beetje belachelijk, dat gaat nu wel te ver he Michel!

 

Dan maar gans het huis afzoeken, eerst kleertjes aantrekken ik kan moeilijk in mijn adamskostuum  met opgeheven hamer door de winkel gaan sluipen met alle lichten aan midden in de nacht. Zou dat de omzet vergroten of verkleinen?, de tongen zouden wel hun werk doen dat is zeker.

 

Voorzichtig de trap af er zijn treden die kraken maar de welke zijn dat nu weer? ik reken nog steeds op een verrassingseffect om de glasbreker te vinden. Ik ben al minuten bezig overal licht te maken en te sluipen als een leeuw door het hoge gras van onze winkelstock, een leeuw met een hamer in zijn rechter voorpoot, die vlag hebben we nog nooit gezien, misschien een idee voor de een of andere politieke partij.

 

Nu ben ik overal geweest en niets gevonden dan maar terug naar bed alle lichten uit tot zelfs de tuinverlichting en maar terug naar bed, Ik weet het mijn eerste eenzame nacht gaat een rusteloze worden. Ik kan mij niet concentreren op mijn stripboek en eindelijk knip ik, na een uur spanning, koud en warm zweet het leeslampje uit.

 

Plots zie ik een streep licht, een onbekende streep licht nog nooit gezien, dat gaat toch weer niet beginnen zeker? voorzichtig grijp ik naar de hamer, die nu op de anders zo zachte een warme  plaats van Nicole ligt en ga voor de tweede maal op verkenning nu in de totale duisternis enkel op het gehoor. Ik ben moediger dan eerst ten slotte ben ik al enkele uren alleen in dit grote huis en leef ik nog.

 

Nu zie ik waar het licht vandaan komt op de overloop naast mijn slaapkamer is er een rommelkast , eigenlijk een kamertje met een echte deur, in ons dialect noemt men dat een ingemaakte kast,waar ik vorige week een spotje in heb geplaatst om onze rommel beter te kunnen ordenen.

 

Ha daar zit de glasbreker ik zal die eens lekker doen schrikken zie en bonk zo hard ik kan op de deur met de hamer “Kom eruit jij” Niks….

 

Ik ruk de deur open de kast is volop verlicht en het enige dat er te zien is zijn glasscherven van de mooiste echte Chinese vaas van mijn vrouw die ik daar had verstopt omdat ik het een lelijk ding vond.

 

Die vaas had een dekseltje maar dat stond er naast ze was groen en goud aan de buitenkant en zwart van binnen, de enige verklaring voor de scherven kan ik enkel vinden is, dat door de warmte van dat spotje de vaas binnenin warmer is geworden dan aan de buitenkant en zo gesprongen

 

Nu dertig jaar later is er nog steeds een putje in die deur van mijn moedig optreden terug te vinden en het dekseltje is nog steeds niet gebroken.

 

Made in Hong Kong.