Wie ben jij ?

 

Twee mooie blauwgrijze kinderogen kijken me aan door een gleuf tussen twee betonplaten die de afscherming vormen tussen onze tuinen, ja we wonen in een nieuwbouwwijk en alle tuintjes zijn afgescheiden met betonplaten. Zodat ieder in zijn duur verdiende hokje kan wonen.

 

Ik ben Michel en hoe heet gij?

 

Suzy … De Boulle.

 

Ben jij dik? Ja ik ken nog wel geen frans maar dat woord boulle ken ik wel van aan zee daar hebben we op het strand dikke ronde koeken met zand gegeten en die waren zoet en lekker maar vooral te dik voor mijn mondje, en plakken dat dat spul deed!

 

Ze schaterde het uit ik dik kijk maar eens. Ik drukte mijn hoofd tegen de betonplaat en gluurde maar zag weer enkel die leuke blauwgrijze ogen.

 

Ga eens wat achteruit ze liep weg en ik zag enkel in een flits een stukje van een blauw kleedje.

 

Nu kun je me niet zien he haha.

 

Suzy kom terug! Ze verstopte zich achter de volgende betonplaat en rende dan naar binnen, naar haar mamma. Mamma daar is een jongen achter de muur!

 

Zo begon die zomer onze korte vriendschap, nog voor de Berlijnse muur zaten wij al eindeloos onbereikbaar achter beton.

 

Telkens het maar kon ging ik kijken of Suzy er was en ik ben er zeker van dat zij hetzelfde deed en zo groeide onze vriendschap oneindig door met de meest stomme spelletjes zoals papiertjes door de gleuf te steken en dab moesten we raden of die lang of kort waren, en telkens klonken onze kinderlachjes door de tuinen.

 

We hadden het gat zelfs wat groter gemaakt met behulp van stokjes en zelfs een mes uit de keuken zodat we  elkaar kleine kadootjes konden geven zoals een speculaasje of een wine-gum die dan wel vol cement plakte. Soms gooide we ook wel eens iets over de muur om het aan elkaar te tonen of er eventjes mee te spelen.

 

Het was eerlijk een vriendin te hebben en we wisten dat we later zeker zouden trouwen en elkaar nooit meer zouden kunnen missen.

 

Schrijven konden we nog niet, we zaten beide in de hoogste kleuterklas anders hadden we wel hele lange liefdesbrieven geschreven! Zeker weten.

 

Dat jaar was het een late Pasen en ik kreeg van mijn pappa vier kuikentjes, Mijn pa was een echte stadsmens en had zich laten bedotten en had een kip, een haan en twee eentjes bij. Die eendjes dachten dat ik hun moeder was en hebben 18 jaar lang achter me aan gelopen. Suzy mocht hun namen kiezen Pico en Geeltje werd het.

 

Op een dag zaten we weer aan ons betonnen gordijn en ze vroeg

 

Mag ik je endjes eens zien?

 

Hier zie en ik pakte pico op maar ze zag enkel een oog door de muur.

 

Als we nu eens aan de mama en papa vragen of we eens samen in dezelfde tuin zouden spelen dan kan ik de eentjes eens echt strelen.

 

Ja ik zal het vragen, maar dan moet je me een grote verrassing door de muur steken. Het bleef even stil, ik kon haar haast horen denken wat kan ik doen, en plots begon een stukje stof door de opening te kruipen, het was een klein kousje.

 

Plots brak de hel los aan de andere kant van de muur. Papa De Boulle(bak) was thuis gekomen en  was blijkbaar in een Victoriaanse kolere geschoten, “Wat ben jij aan het doen hou je kleren aan”, “Jij stout kind”. Plots weerklonk een klap en begon mijn hartsvriendinnetje te wenen. “Naar binnen jij” en tegen mij riep de boullebak, “Gooi mijn dochter haar kleren terug over de muur en vlug wat, anders kan jij ook wat klappen krijgen”.

 

’s Avond vertelde mijn moeder aan mijnvader wat er gebeurt was.  Hij trok zijn stoute schoenen aan en ging praten met de buurman, blijkbaar heeft dit niet geholpen wand de volgende dag was de muur dicht gemetst.

 

Over dit incident is er niet meer gesproken, voor zover ik weet, maar toch was het duidelijk dat mijn pa niet gelukkig was, hij parkeerde vanaf toen onze Ford voor de deur van de Boullekes zodat deze niet konden pronken met hun status symbool een Packart.

 

Zoveel  jaar later kun je dat bijna niet voorstellen wat een kleingeestige wereld er was in de vijftiger jaren, misschien kon buurvader zijn eigen gedachten niet in bedwang houden en zag hij al broekjes en wie wat nog door die gleuf gestoken worden in zijn perverse fantasieën.

 

Nog 15 jaren wachten op mei achtenzestig en de tuinmuren werden kortgeknipte hagen.